I remember.
My hardened nerves turning.
When the door opened.
In anticipation.
Nochrisis
Day 991, in me.
Disoriented.
Eyes towards a ceiling, that is not there
That face, gazing from above, at me
When the darkness goes inside,
sweltering doubts tear deep.
For what is her demand?
When she looks in me.
Nochrisis
Gedesoriënteerd.
Ogen richting plafond, dat er niet is
Dat gezicht, starend op mij neer
Wanneer de duisternis naar binnen gaat,
En verscheurende twijfels diep snijden.
Voor wat is haar eis?
Als ze in mij kijkt.
Day 990, It reminded me
The entrance,
I like to leave behind.
The cold wind has blown here.
It reminded me.
Nochrisis
De ingang,
die ik graag wil achter te laten.
De koude wind heeft hier gewaaid.
Het herinnerde mij eraan.
Day 989, to become sharp.
The glass wall blocks out, it is still here.
~
I see through you, but so do you.
~
Please pick me up and let me fall.
~
I want to break to become sharp.
Nochrisis
De glazen muur onttrekt, het is nog steeds… stil hier.
~
Ik zie door je heen, en jij door mij.
~
Alstublieft, pak me op, en laat me vallen.
~
Ik wil breken om scherp te worden.
Day 988, impossible to scale.
A wall looms afar, dark and grey.
Rising higher, I approach,
to see the other… side, if there is one.
Now I am here, reaching out with an open hand.
To feel the surface, resistance, if it is…
cold, hard, impossible to scale.
Nochrisis
Een muur doemt op in de verte, donker en grijs.
Hoger stijgend, nader ik,
om de andere … kant te zien, als die er is.
Nu ben ik hier, reik uit met een open hand.
Om de structuur te voelen, weerstand, of het …
koud, hard, onmogelijk te beklimmen is.
Day 987, by those who are not.
When my world was the Christmas tree,
and the three wise men cast their shadows,
I was truly free.
Shielded from the world by those who are not.
Nochrisis
Toen mijn wereld de kerstboom was,
en de drie wijze mannen hun schaduw wierpen,
toen was ik echt vrij.
Afgeschermd van de wereld door degenen die dat niet zijn.
Day 986, I turned.
I lost, for a while now
the innocence, from just opened eyes
it fell down somewhere, maybe when I turned.
Nochrisis
Ik verloor, al een tijdje
de onschuld, van net geopende ogen
het viel ergens, misschien toen ik afsloeg.
Day 985, you want to.
Currents in life.
A changing constant.
When you move from one place,
adjacent to where you want to…
Nochrisis
Stromen in het leven.
Een veranderende constante.
Wanneer je van één plaats vertrekt,
grenzend aan waar je wilt …
Day 984, when you turn.
He approached in disguise.
Adjusting to the words that were,
letting your mood echo.
So, you don’t notice
the stab
when you turn.
Nochrisis
